Pałac

Pałac i Folwark Nemino

Pałac i Folwark Nemino oddaje do dyspozycji swoim gościom 39 komfortowo urządzonych pokoi, w tym apartament z oddzielnym salonem, niezależnym wejściem oraz dwa pokoje typu Superior z balkonami oraz trzy pokoje Superior z tarasem- widok na ogród i las. Z pokoi rozpościera się widok na pole golfowe, staw lub ogród i wybieg dla koni. Każdy pokój wyposażony jest w komfortowe łóżko, lampki i szafki nocne, szafę garderobianą, duże lustro, telewizję LCD (naziemną oraz satelitarną), stolik z krzesłem, dostęp do internetu, wody, zestaw ręczników. Każdy z pokoi posiada również łazienkę z prysznicem, w której do dyspozycji każdego gościa są kosmetyki hotelowe. Na recepcji dostępne są również koce, leżaki, suszarki do włosów i czajnik. Do dyspozycji Gości jest Sala Bilardowa, mini kino oraz kącik zabaw dla dzieci.

Historia

Łyśniewo to urokliwa kaszubska wieś położona nad rzeką Bukowiną, pomiędzy trzema jeziorami: Długim, Trzcinowym i Miemino oraz w niewielkim oddaleniu od jeziora Czarnego.

Pierwszą informację o Łyśniewie zawdzięczamy Krzyżakom, którzy przywłaszczając na przełomie 1308/1309 roku Pomorze Gdańskie przejęli w bezpośrednie władanie ziemie należące dawniej do książąt, w tym tereny dzisiejszego Łyśniewa. Na nowo pozyskanym terytorium nastąpił rozwój osadnictwa powiązany z karczowaniem lasów i zakładaniem nowych osad. Pierwsza historyczna wzmianka o wiosce nad Bukowiną pochodzi z "Wielkiej Księgi Czynszowej Zakonu Krzyżackiego", gdzie pod rokiem 1437/1438 odnotowana została pod nazwą Lyssenow. Wioska w całości stanowiła własność Zakonu. Podstawą uwzględnienia Łyśniewa w Krzyżackim rejestrze był czynsz, jaki pobierano za funkcjonowanie młyna oraz użytkowanie ziemi [2].

Las

Wielowiekowa niezmienność granicy przyczyniła się do określenia kompleksu leśnego przylegającego do Łyśniewa mianem "lasu królewskiego" [4]. Jest to swoistego rodzaju pamiątka po okresie kiedy Łyśniewo stanowiło własność królewską (1466-1772), jak i jednoznaczne podkreślenie przynależności do Polski. Las stanowił ostatnie posiadłości Króla w miejscu styku okręgu Bytowskiego z okręgiem Lęborskim. Za tym lasem, gdzie wzdłuż całej zachodniej strony przebiegała granica, kończyła się władza króla, a tym samym kończyła się Polska. Obecnie "las królewski" jest częścią Leśnictwa Kamionka wchodzącego w skład Nadleśnictwa Kartuzy.

Młyn wodny

Przez ponad 500 lat (najpóźniej od 1437 roku) funkcjonował w Łyśniewie jednokołowy młyn wodny, który wedle opisu [7] z 1765 roku był: (...) w szachulec pobudowany i z młynicą. Wchodząc do niego drzwi na zawiasach i hakach żelaznych, z klamką, wrzeciądzem, żelaznemi. W niej piec kachelkowy; okna w ołów oprawne 2, stare. Do komory drzwi na zawiasach i hakach, z klamką, wrzeciądzem, żelaznemi, jako i z skoblą, tudzież i z zamkiem, kluczem. Wychodząc z izby do młynicy z sieni komin z gliny do góry wywiedziony. Młynica, w której skrzynie, kosze, dobre. Kamień polny calów 14 zawierający w sobie, wierzchni; spodni calów 3. Cywie żelazne. Koła wszystkie z ryfkami dobre, z 2 capami żelaznemi. Dach na tym młynie z słomy dobry. Wraz z końcem II Wojny Światowej młyn został zniszczony a przylegający do niego staw z późniejszą melioracją zlikwidowano. Obecnie po młynie zachowały się jedynie dwa kamienne koła młyńskie wykorzystane do zbudowania pomnika przy kapliczce w centrum wsi. Koła te (razem z figurką św. Jana Nepomucena) najprawdopodobniej są najstarszymi obiektami na terenie dzisiejszego Łyśniewa. Na przełomie XIX i XX wieku w Łyśniewie mieszkał niecieszący się wśród Kaszubów dobrą opinią wójt Carl Hübner, który pod koniec lat 70-tych nabył majątek zwany Dworem Łyśniewskim (80 ha). Początkowo pełnił funkcję zwierzchnika gminy wiejskiej w Łyśniewie, a od 1899 roku przez 20 lat nieprzerwanie sprawował Urząd Sierakowickiego wójta na obszar dworski. W ostatnich latach sprawowania urzędu powierzono mu także zwierzchnictwo nad obwodem Gowidlińskim i Chmieleńskim [8]. Bez większego błędu można uznać, iż miejsce zamieszkania urzędnika państwowego w tamtym okresie, pełniło często funkcję Urzędu na dany teren. Świadczy o tym chociażby urzędowe pismo w sprawie Augusta Pawelczyka sporządzone w Łyśniewskim Dworze.

ŹRÓDŁO